YALVAÇ YA DA GEMLİK, KADININ ÇİLESİ DEĞİŞMİYOR

Genç Türkiye Cumhuriyeti’nin temelleri atılırken, Ulusal Kurtuluş Şavaşı’nın direnen kadınlarının geleceği unutulmamış, kanunlarının örnek alındığı ülkelerden önce yaşanan çağın ötesinde haklar tanınmıştı.
Maalesef, aradan uzun yıllar geçmesine rağmen Türkiye’de kadının yeri, Usta Şair Nazım’ın aşağıdaki dizelerindeki gibi statüsü ve yeri ileriye gideceğine her geçen 10 yılda biraz daha geriledi.

Ve kadınlar 

bizim kadınlarımız: 

korkunç ve mübarek elleri, 

                ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle 

                        anamız, avradımız, yarimiz 

ve sanki hiç yaşamamış gibi ölen 

ve soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen 

Acımasızca işlenen töre cinayetleri, küçük gelinler, bir yana, üretilen Anadolu ürününde alınteri bulunan çalışan kadınların çektiği çileYalvaç’ta elma, ya da Ordu’da fındık,  Gemlik’te zeytine giderken devam ediyor.
Bu fotoğrafı sabahın ilk ışıklarıyla birlikte Gemlik çevre yolunda çektim. Bir traktör römorkuna bindirilerek zeytin toplamaya götürülen 10’a yakın kadın.
Fotoğrafı çekerken, aklıma İstanbul’daki sel felaketi sırasında kapalı kasa içinde boğarak can veren 5 kadın işçi, Bursa’da 2005 yılında bir tekstil fabrikasında  çıkan yangında biri 3 aylık hamile 5 kadın işçi diri diri yanarak öldüğü olaylar geldi.
Çok değil daha geçen hafta Gelendost’ta jandarma kontrolünün ardından balık istifi bindirildikleri araçta 15’i kadın 18 işçi yaşamını yitirmişti.

Bu acı Anadolu’nun 7 bölgesinde 4 mevsim ürün adları değişerek yaşanıyor.
Önlem alınmadığı taktirde yaşanmaya da devam edecek.
Çıkarılan kanunlardan öte artık bir zihniyet değişikliği gerekmiyor mu?

Zeytine, elmaya, pamuğa, fındığa götüren işverenlerin de insani duyguları ne zaman harekete geçecek.
Yaldızlı nutuklarla bunun olmayacağı artık gün gibi ortada...